دریکی از پست‌های قبلی یک پزشکبرایتان نوشتم که اگر بیش از حد به الگوریتم‌های و شاخص‌هایی محبوبیت تأکید کنیم و به جای گونه‌گونی فکرها و سلیقه‌ها، تنها در پی آن باشیم که با نزدیک کردن فکر یا کالای خود به یک استاندارد، از فروش و مقبولیت آن مطمئن شویم، چه دنیا خطرناکی را تجربه خواهیم کرد.
اما گویا تجویز یک قالب و یک استاندارد، چیزی است که روز به روز در حال فراگیر شدن است و در مطلب جالبی که دیدم این مطلب به عرصه زیبایی هم کشیده شده است.
معیار زیبایی چیست؟ آیا ما شاخص‌هایی برای زیبایی می‌توانیم تعریف کنیم، آیا زیبایی با تعریف نسبت ریاضی اندازه‌های بدن و چهره قابل تعریف کردن است.
آیا برای زیبا بودن حتما باید شاخص توده بودن یک فرد از بیست کمتر باشد؟
سالهاست که می‌دانیم نشریات مد و طراحان لباس و هالیوود هستند که عملا زیبایی را برای ما تعریف می‌کنند. در این چند سال ما به کرات اخباری ناخوشایندی در مورد مانکن‌هایی خوانده‌ایم که از فرط افراط در کنترل وزن به بیماری «بی‌اشتهایی عصبی» Anorexia nervosa مبتلا شده‌اند و گاه این مورد منجر به سوء تغذیه شدید و مرگشان شده است.
علم زیبایی‌شناسی برای خود قواعد و قوانینی دارد، این قواعد در جراحی پلاستیک هم استفاده می‌شود.
اما گویا این شیوه عمومی جراحی با فراگیر شدن، باعث ایجاد تردیدهایی شده است.
یکی از جلوه‌های جالب این تردید و شگفتی را امسال شاهد بودیم، زمانی تصاویری از چهره‌های دختران شایسته کره‌ای در کنار هم منتشر شد.
در سال ۲۰۰۹، یک بررسی آماری نشان داد که از هر پنج زن مقیم سئول -پایتخت کره جنوبی- که بین ۱۹ تا ۴۹ سال سن داشتند، یکی، نوعی از عمل جراحی زیبایی را انجام داده بود. این مطلب شگفتی‌آور است.
تصاویر به اشتراک‌گذاشته شده در سایت ردیت نشان می‌دهند که چه میزان اعمال جراحی بینی، چشم و گونه و چانه، چهره بانوان کره‌ای را به هم شبیه کرده است، طوری که گاهی تمایز بین آنها ممکن نیست. طوری که آدم تصور می‌کند با یک زن روبرو است که ژست‌های مختلفی گرفته و لباس‌های متفاوتی به تن کرده است.
پذیرش آگهی متنی و تصویری در نشریه خوارزمی
