ساخت و ساختمان گیتار

در اواسط قرن ۲۰ تحقیقات و بررسی ها مربوط به مسائلی که می بایست جعبه صدا و طول سیم گیتار را افزایش داد . اما با تحقیقات بیشتر مشخص شد که سیم های باس گیتار هیچ گاه نمی توانند صدای شفاف و رسا نسبت به سیم های زیرتر خودشان تولید کنند . یعنی اینکه در هر صورت یک گیتار نمی تواند کیفیت سیم های باس و زیر خود را در یک حد داشته باشد و همیشه کیفیت صدای سیم های باس کمی پایین تر از سیم های زیر خواهد بود .  پس از جنگ جهانی استفاده از سیم های نایلونی در گیتار به صورت یک استاندارد در آمد . تا قبل از آن سیم های گیتار از جنس روده و یازه بودند و سیم های باس نیز از جنس ابریشم نتابیده بودند که نواری فلزی به دور آن پیچیده می شد . استفاده از سیم هایی با جنس روده بر خلاف داشتن صدایی شفاف و قدرتمند در عمل دارای مشکلات اساسی نیز بود که عمده مشکلات آنها مراحل طاقت فرسا و بسیار مشکل ساخت  به علاوه این سیم ها به علت نداشتن ضخامت یکسان در سر تا سر سیم به راحتی از کوک خارج می شدند و مشکلات این سیم ها تا جایی پیش رفت که گاهی اوقات در اثر برخورد ناخن نوازنده با سیم ها و حتی برخورد سیم ها به باره های گیتار سیم ها نخ نخ می شد .

ساخت و ساختمان گیتار

ساخت و ساختمان گیتار

باس هایی که از جنس ابریشم ساخته شده بودند نیز مشکلات خود را داشتند . مقاومت ابریشم نتابیده به خودی خود کم است و همین امر باعث می شد که این سیم ها در برابر فشار و کشش مقاومت و ثبات کافی را نداشته باشند و البته صدای تولید شده از این سیم ها کم و ضعیف بود . نخستین سیم هایی که پس از جنگ جهانی وارد بازار شدند ، ساخت کارگاه Albent Agustinاز نیویورک بود . این سیم ها تماما نایلونی بودند و در اصل به منظور نخ ماهیگیری ساخته شده بودند . سیم های نایلونی علاوه بر ارزان تر بودن نسبت به سیم های زه جنس بهتری داشتند و همچنین ضخامتشان نیز در سر تا سر سیم یکسان بود که همین ها باعث می شد تا صدایی بسیار شفاف تر و ملایم تر و البته قدرتمند نسبت به زه های قدیمی تولید کند . این نوع سیم نخ نخ نمی شد و مهم تر از همه اینکه خیلی دیرتر از کوک خارج می شد ، این سیم ها به سرعت جای خود را میان جوامع نوازندگان گیتار باز کردند .

محبوبیت گیتار در امریکا

ورود هنرمندان اسپانیایی و پرتغالی بدون شک به محبوبیت این ساز به ویژه در امریکای جنوبی کمک شایان توجهی کرد . همان طور که مورخین هنر قرن ۱۸ را قرن پیانو نام نهادند ، قرن ۲۰ را نیز قرن گیتار لقب دادند . دو دلیل ساده برای افزایش محبوبیت گیتار در قرن ۲۰ وجود داشت ، دلیل اول پدیده ها و تحولات عظیمی بود که کارشناسان آنها را مختص قرن ۲۰ می دانستند به سیر سریع تحول تکنولوژی در ارتباطات صوتی ، بازدهی بسیار عظیم و چشمگیر در تمام امور جوامع انسانی از جمله موسیقیداشت . رادیو ، تلویزیون ، تحولات ضبط صدا ، ماهواره های ارتباطی و مسافرت های سریع هوایی همه و همه باعث شد که نه تنها گیتار ، بلکه هیچ ساز دیگری نتواند ادعای ملیت داشته باشد . دلیل دوم را می توان بسط صنعت در هنر و ماشینی شدن دانست که غالبا آن را از عواقب قرن ۱۹ می دانند ، اما تمام اینها بخش هایی از سیر تکاملی و روند رو به رشد گیتار می باشد . تارگا ، با علم خود توانست شاگردان بسیاری را تحویل جامعه هنری بدهد . و اما پدر گیتار کلاسیک در قرن ۲۰ آندرس سگوویا بود او در گیتار خود آموخته بود پیشرفت او تا حدی بود که او را هم سطح تارگا می دانند.او در تکنیک بسیار موشکافانه عمل می کرد و روی ثبات و قدرت دست راست بسیار تاکیدی داشت .