WhatsAppاپلیکیشن پیامرسان بسیار محبوبی است، دیروز اعلام شد که فیسبوک این اپلیکیشن را به مبلغ۱۶ میلیارد دلارخریده است: ۴ میلیارد دلار نقد و ۱۲ میلیارد دلار سهام فیسبوک. علاوه بر این به مؤسسان و کارمندانی که در ۴ سال بعد در WhatsApp کار خواهند کرد، ۳ میلیارد دلار سهام دیگر هم داده خواهد شد.
هزینه کردن این همه پول برای WhatsApp جنونآمیز به نظر میرسد، پیش از این فیسبوک تنها با مبلغ یک میلیارد دلار اینستاگرام را خریده بود، اماآیا واقعا WhatsApp شانزده برابر اینستاگرام میارزد؟!
WhatsApp البته در فهرست خلاقترین شرکتهای دنیا قرار دارد و مدل اقتصادی آن مطابق ذائقه مصرفکنندگان تنظیم شده است، طوری که در یکی سال اول استفاده از آن برای کاربران رایگان است و بعد از آن کاربران باید سالی یک دلار برای استفاده از آن بپردازند.
با مطالعه بیانیه رسمی فیسبوک، البته شما پی به منظور و هدف اصلی و پنهانی این شرکت نخواهید برد، در این بیانیه نوشته شده است که با این خرید کاربران هر دو شبکه سود خواهند برد و از هدف مشترک دو شرکت که ایجاد ارتباط بیشتر بین مردم است، حمایت میشود.
مارک زاکربرگدر توییتر خود نوشته است که WhatsApp درست مثل اینستاگرام بعد از خرید، به صورت مستقل عمل خواهد کرد و عملا کاربران دو شبکه تفاوتی را حس نخواهند کرد.
در شرایطی که گوگل بخش موبایل موتورولا را ۱۲٫۵ میلیارد دلار خریده بود، خریدی با این هزینه هنگفت، نشاندهنده اهمیت و ارزش محصولات نرمافزاری و اپلیکیشنهادر دنیای امروز است.
دو مؤسس WhatsApp جان کوم و برایان اکتونهستند، آنها از همان زمان تأسیس شرکت، می خواستند شرکت خود را تبدیل به شرکت متفاوتی کنند، به همین خاطر برخلاف شرکتهای رقیب، به جای اضافه کردن ملحقاتی به اپلیکیشن خود مثلا قسمت گیم، میخواستند اپلیکیشن را تمیز نگه دارند، طوری که بینقص و روان کار کند.
کاری که WhatsApp در زمینه پیامرسانی کرد تا حد زیادی شبیه راهبرد اسکایپ در زمینه تماسهای صوتی و تصویری است.
چهار عدد جادویی!
۴۵۰ میلیون: تعداد کاربران فعال ماهانه WhatsApp یعنی آنهایی که هر ماه دستکم یک بار وارد سیستم میشوند و پیامی ارسال میکنند ۴۵۰ میلیون نفر است. هر روز یک میلیون نفر این اپ را نصب میکنند.
میزان استفاده از اپ به صورت روزانه هم در حال افزایش است، معمولا ما اپلیکیشنهای پیامرسان زیادی را نصب میکنیم، اما شاید ماهی یکی دوبار از آنها استفاده کنیم، در این میان معدودی از اپلیکیشنهای پیامرسان را هر روز بیشتر استفاده میکنیم.
در زمینه اپلیکیشنهای پیامرسان معمولا ۱۰ تا ۲۰ درصد کاربران، روزانه از آنها استفاده میکنند، معدودی از اپهای موفق کاربری روزانه ۵۰ درصد دارند، اما میزان کاربری روزانه WhatsApp به ۷۲ درصد هم رسیده است!
۳۲:تعداد کل مهندسهای WhatsApp. تصور کنید این عده محدود، این همه کاربر را پشتیبانی میکنند و ۹۹٫۹ درصد اوقات هم سرویس را آپتایم نگاه میدارند!
۱: یک دلار هزینه استفاده از اپ برای هر سال بعد از یک سال استفاده رایگان اولیه است، اگر کاربران می خواستند با استفاده از خدمات معمول شرکتهای ارتباطی، از همین خدمات مثلا با ارسال پیامک معمول استفاده کنند، برایشان ۱۵۰ دلار در سال آب میخورد.
جالب است بدانید که برایان اکتون روی میز خود، یادداشتی را چسبانده است که بر قصد مؤسسان WhatsApp برای خالی نگه داشتن سرویس خود از هرگونه آگهی، بازی و یا تقلبی برای درآمدزیایی اشاره میکند.
در شرایطی که بسیاری از اپهای پیامرسان با فروش خندانکها و گیمها، کسب درآمد میکنند، WhatsApp دوست ندارد از این شیوهها استفاده کند.
WhatsApp خود را از همان زمان تأسیس در سال ۲۰۱۱ متعهد کرده است که به هیچ عنوان اطلاعات کاربران را جمعآوری و ذخیره نکند. به طوری که میدانید ثبتنام در WhatsApp با استفاده از شماره تلفن موبایل صورت میگیرد، یعنی شما به سادگی موقع ثبتنام، باید شماره موبایل خود را وارد کنید، رمز ورود برای شما پیامک میشود. WhatsApp بعد از ثبتنام، شماره تلفن شما را از سیستم اطلاعاتی خود پاک میکند.
جالب است بدانید که چنین وسواسی از کجا آمده است و چرا اینقدر به حریم خصوصی کاربران در WhatsApp اهمیت داده میشود:
جان کوم، زاده یک کشور سابقا کمونیستی با تشکیلات امنیتی و پلیس مخفی مخوف است، او در ۱۶ سالگی به عنوان یک مهاجر به آمریکا آمد و دست داشت به آسانی به خانواده خود در روسیه و اوکراین تماس بگیرد. تجارب زندگی او در دوران نوجوانیاش در زادگاه خود و نیاز جدید او برای تماس با خانواده، باعث شد که با کمک برایان اکتون که آن زمان در یاهو کار میکرد، WhatsApp را ایجاد کند.
خوشبختانه قرار است WhatsApp همچنان خالی از آگهی باقی بماند و حقوق کاربران مثل سابق، احترام گذاشته شود. (البته چیزهایی مثل برنامههای سازمان امنیت ملی آمریکا نشان داده است که به چنین ادعاهایی توسط هیچ شرکتی، نباید اعتماد کرد و شما هم بهتر است همهگاه هنگام کار با اپهای پیامرسان محافظهکار باشید!)
صفر: WhatsApp برخلاف رقبایش، هیچ هزینهای برای بازاریابی صرف نکرده است و به صورت خلاصه و خودمانی از راهبرد «مشک آن است که خود ببوید» استفاده کرده است!
در بالا با مرور یک سری اعداد و اطلاعات شگفتانگیز، میخواستیم به نوعی توجیه کنیم که چرا WhatsApp اینقدر اهمیت دارد و فیسبوک این همه پول برایش صرف کرده است.
اما از زاویه دید دیگر باید دید، فیسبوک تا چه زمانی میتواند به این خریدهااهمیت دهد و قصد و غرض اصلی این شرکت چیست؟
به نظر میرسد نیت اصلی فیسبوک از خرید شرکتهای مثل فرندفید، اینستاگرام و WhatsApp نگرانی فزاینده مارک زاکربرگ در مورد کاهش محبوبیت فیسبوک به خصوص درمیان نوجوانهاباشد.
آمار نشان میدهند که نوجوانها مثل سابق عاشق فیسبوک نیستند و کاربران فعال کنونی فیسبوک را بیشتر نوجوانها سابق تشکیل میدهند که در حال مسن شدن و رسیدن به میانسالی هستند!
نوجوانهای فعلی ترجیح میدهند که اپلیکیشنها ساده پیامرسان استفاده کنند.
اما سؤال اینجاست که آیا چنین خریدهای میتواند ادامه پیدا کند؟ درست است که فیسبوک اینستاگرام و WhatsApp را صاحب شده است، اما با در مقابل لاین یا وایبر و دهها اپلیکیشن کوچک و بزرگ چه خواهد کرد؟
به علاوه باید در نظر داشت که این خریدها دو مشکل بزرگ دیگر هم دارند:
۱- کاربران وفادار به اینستاگرام و WhatsApp عملا کاربر فعال فیسبوک نمیشوند و در موارد زیادی هم از فیسبوک به خاطر چنین خطری متنفر میشوند، چون همیشه از تغییر ماهیت سرویس مورد علاقهشان توسط فیسبوک میترسند.
۲- چنین خریدهایی باعث میشوند که محصول شرکتهای خریداری شده، از مسیر توسعه و ارتقای همیشگی خارج شود و سرویس در جا بزند.
فیسبوک نشان داده است که هیچ علاقهای برای بهبود وضعیت سرویسهای خریداری شده ندارد و مورد فرندفید این مورد را ثابت میکند.
این بیعلاقگی تا به آنجاست که ما گاهی فکر میکنیم، فیسبوک برای تخریب رقبای احتمالی خود، آنها را میخرد!
از نظر ما کاربران چنین خریدهایی، تنها زمانی مفید هستند که:
۱- ماهیت خدماترسانی شرکت کوچکتر تغییر نکند.
۲- خدمات شرکت کوچکتر با استفاده از سرمایه و نیروی انسانی عظیم فیسبوک، ارتقا پیدا کند.
۳- فیسبوک از برخی از ویژگیهای خوب شرکت کوچکتر در خدمات خود استفاده کند.
اما عملا فیسبوک هیچ کدام از این ۳ کار را نمیکند، گمان میرود در مورد WhatsApp هم همین مورد پیش بیاید.
پذیرش آگهی متنی و تصویری در نشریه خوارزمی