مخترع دوا گُلی

دکتر یانگ Hugh Hampton Young یک جراح اورولوژیست و محقق پزشکی بود که بین سال‌های ۱۸۷۰ تا ۱۹۴۵ می‌زیست، یکی از کارهای برجسته او ترویج نوعی از جراحی برای درمان سرطان پروستات بود radical perineal prostatectomy، اما چیزی که او را ماندگارتر کرد، اختراع یک داروی گندزدای موضعی به نام مبرومین یا مرکورکرم در سال ۱۹۱۸ بود که برای ضدعفونی زخم‌ها و درمان آنها استفاده می‌شد.

مربرومین ترکیب نمک جیوه‌ی ارگانیک دی‌سدیم و فلورسین سدیم است. در ایران به آن دوا گُلی و در گویش مازندرانی و گیلکی (قرمز دوا یا سرخه دوا) می‌گفتند. به خاطر داشتن جیوه، این دارو بعدا از فهرست سازمان غذا و داروی آمریکا و سایر کشور خارج شد و ترکیبات گندزدای دیگر مثل بتادین جانشین آن شد.

دواگلی زمانی یک داروی بسیار محبوب بود، توسط خانه‌های بهداشت توزیع می‌شد و معمولا مادربزرگ‌ها علاقه زیادی به آن داشتند و برای درمان خراشیدگی‌های سطحی پوست نوه‌هایشان از آن استفاده می‌کردند، بعضی از افراد مسن هنوز هم سراغ دواگلی را می‌گیرند و از نبود آن ابراز تعجب می‌کنند، آنها به کرات اثرات خوب این دارو را دیده‌اند، برایشان دلیل خروج دارو از داروخانه‌ها، قابل پذیرش و هضم نیست!